ازکدامین سو می آیی...

تامن مژده هایم رابرای جاروب گرد گلها بر کدام جاده بسپارم؟

توبگو توخود بگو...

برای قربانی شدن در آستانت تیغ را از کدام جهت بر گلوی پر بغضم بکشم؟

قصدمن ستایش لحظه هانیست آنها می آیندومیروند...

قصدمن خواندن ترانه ای است در وصف حضوربارانی تو ترانه ای عاشقانه...

ازکدامین را می آیی؟

درمیانه راه در کدامین کاروانسرا اطراق کرده ای؟ای صاحب کاروان مهر...

وقتی شعر به انتهای آشنایی رسید شعار می شودواین شعار من است:

مرا زنده به گور بسپاریدزیرامن بوی پیراهن موعودرا می شناسم.